Dag Anita, wilde jij altijd al jeugdcoach worden?
Nou het blijkt voort te komen uit een diep verstopt verlangen. De wens dat mijn ouders mijn talenten hadden onderkent in plaats van mij te willen stoppen in een mal die mij niet paste.
Als volwassene weet ik dat verbinding niet vanzelfsprekend is. Dat je daar keuzes in maakt, keuzes in en met de mensen om je heen. Maar als kind moet je dat leren. En dat is een vervelende harde les. Dat je je in een kamer vol mensen eenzaam kunt voelen, dat niemand je écht ziet. Gezien woorden en erkenning krijgen voor jouw kracht en talent is essentieel bij het begeleiden van iemand. Kids voelen zich verraden als die verbinding ontbreekt. Bij twijfel haken ze af, trekken ze zich terug.
Wie komen er aan jouw tafel zitten en waarom?
Er zijn zoveel ‘nieuwe plekken’ ingericht waar je als ouder hulp kunt krijgen maar écht erkenning geven en écht verbinden kost tijd. En die is er daar vaak niet. Ook wordt er nog altijd in problemen gedacht. Het zijn de nieuwsgierige ouders die bij mij komen. Die onderkennen dat hun kind zich eenzaam en verloren voelt in het systeem. Dat er slecht naar hun kind geluisterd wordt en dat zij daarin willen helpen omdat ze weten dat het systeem aanpassing vereist. Zonder diagnose ben je een probleem omdat je niet weet wat er mis is, en met een diagnose ben je een probleem omdat we geen oplossing voor je zouden hebben.
Ik denk in onderzoeken, niet in oplossen. Ken je zelf. Ken je eigen waarheid, ongeacht jouw leeftijd, en probeer daar nou eens mee te leven, het liefst binnen het huidige systeem. Maak daarin dan de best passende keuzes. Verkies ‘liefdevolle erkenning’ als centrum van je leven. Houden van jezelf, en zorgen dat je je omringt met mensen die van jou houden, ook al is dat nu even nog geen kamer vol. Neem daar je tijd voor.
Wat is de meest voorkomende hulpvraag?
Dat zijn er een aantal. Zoals: Ben ik nou gek? Hoe kan ik anders worden? Waarom pas ik niet? En, hoe kan ik in hemelsnaam met hem/haar in een kamer zitten zonder dat we ruzie krijgen. Mijn begeleiding draait om het Enneagram (Enna=9 en gram= schema) en alle 9 persoonsprofielen die we in ons hebben. Hoe we vanuit ons hart, hoofd of lichaam reageren. Hoe introverte of extraverte ons geluk bepaalt. Het leren observeren, wat wij doen met anderen en wat anderen doen met ons.
Bij mij aan tafel komt het gesprek op dat jouw waarheid waar is. En hoe deze bepaalt wát jij ziet. Waarom jij denkt wat je denkt, en vervolgens hoe jij je daarbij voelt. Dat we geen keus hebben in wie we zijn maar wel in hoe we omgaan met wie we zijn.
Zodra je boven een bepaalde leeftijd komt, drukt een alternatief talent jouw liefdevolle inner child opzij. Ter bescherming. En dat is al vanaf een jaar of 5. Dan compenseren we de wereld om ons heen door sterk te zijn, of moedig, of juist rustig, behulpzaam, of juist heel blij en vrolijk.
Alles ter compensatie van de wereld die wij als klein kind ervaren en die niet perfect is.
De behoefte van dat terzijde geschoven kwetsbare kind naar verbinding wordt echter niet minder. Ook al is het minder zichtbaar, de noodzaak tot veiligheid, liefde en erkenning is van levensbelang. Het roept: “Zie mij! Ken mij! Interesseer je in mij! Ondanks mijn uitgesprokenheid, mijn uitbundigheid, mijn rustigheid, mijn teruggetrokkenheid. Zie mij voor wat ik waard ben, en blijf mij zien.”
Het is naar mijn idee dus een compliment als je vastloopt. Dan is jouw kwetsbare kind zich aan het ontworstelen aan de onderdrukking door al dat talent. Dan wordt jij je bewust dat jij niet meer wegkomt met een alternatief. Dan moet je terug naar de kern. Jezelf zien voor wat je waard bent, om jezelf kunnen lachen en vooral een beetje van jezelf gaan houden.
Ik help je bij het waarnemen van een situatie die vastloopt. Nogmaals, niet jij loopt vast maar de situatie. Ik help bij het afstand nemen van de labels die je gebruikt. En in plaats van last te hebben dat je ‘zo’ bent, gaan genieten van dat je ‘zo’ bent.
Ken je dat verhaal van de mooiste vis in de zee die zijn schubben deelt? Dat gevoel dat als je liefde en schittering weggeeft het terugkomt bij je…
Mensen die niet meer passen in het systeem lopen vast, branden op en komen thuis te zitten. En dat ligt niet aan hen, maar aan hun match met het systeem. Gelukkig komen er steeds meer initiatieven om de voorlopers op het anders denken ruimte te geven. Helaas word ik niet vergoed, daar is het huidige systeem niet meer op ingericht en dat hoeft ook niet. Bij mij heb je geen wekenlange therapie. Het is prettig, praktisch en persoonlijk door jou in te richten, en dus een goede investering in jezelf.
De problematiek van het nu is die anders dan vroeger?
Wat is vroeger? Omdat we meer kennis sneller kunnen delen? Er zijn altijd mensen die vooruitlopen op kantelingen in de wereld. Denk maar aan rock & roll, Flowerpower en zo zal dat verder terug in de mensheid ook wel geweest zijn. Het is tijd voor terug naar verbinding, naar luisteren en zien. Een daar is niets nieuws aan. De problematiek van nu zou kunnen zijn dat we dat gebagatelliseerd hebben. Dat we dat niet meer nodig zouden hebben.
Bedankt Jeugdcoaching.guru voor dit gesprek!
Het bericht Het is een compliment als je vastloopt verscheen eerst op Mary Sjabbens.
